Interakcja leków z żywnością

Pojęcie interakcji określane jest jako wzajemne oddziaływanie jednocześnie stosowanych dwóch lub więcej substancji, w wyniku którego następują zmiany ich indywidualnych własności. W przypadku interakcji lek-żywność możemy zauważyć zwiększenie bądź zmniejszenie efektu terapeutycznego leku, a czasami jego brak. Nieodpowiednie połączenie leku z żywnością może wywołać uczucie zmęczenia, a także zmianę skuteczności działania farmaceutyku.

Warto zatem pamiętać o kilku zasadach:

1) zażywanie preparatów zawierających żelazo i picie herbaty obniża wchłanianie tego pierwiastka;

2) większości leków nie popijamy sokami, szczególną uwagę zwracam na sok grejpfrutowy, pomarańczowy i jabłkowy – osłabiają one wchłanianie beta-blokerów stosowanych w leczeniu nadciśnienia oraz niektórych antybiotyków. Sok grejpfrutowy wchodzi w niebezpieczną interakcję z lekami przeciwhistaminowymi (między innymi stosowanymi w leczeniu alergii) powodując znaczny wzrost ich stężenia we krwi, a co za tym idzie – zaburzenia rytmu serca;

3) farmaceutyków nie należy również łączyć z błonnikiem (np. otrębami, płatkami i pieczywem razowym) – wchłania on bowiem substancje witaminowe i lecznicze preparatu;

4) preparaty zawierające paracetamol (APAP, CODIPAR) wykazują osłabione działanie przeciwbólowe w obecności pokarmu zawierającego pektyny (jabłka, agrest, porzeczki);

5) mleko, sery i produkty pochodne zawierające wapń nie powinny być łączone z antybiotykami (np. tetracykliny), ponieważ mogą zmniejszyć lub zupełnie uniemożliwić wchłanianie leków; aby zapobiec tego typu interakcjom należy zachować co najmniej 2,5 godzinną przerwę pomiędzy zażyciem antybiotyku a spożyciem pokarmu mlecznego.

Najlepszym sposobem na ograniczenie takich interakcji jest bezwzględne przestrzeganie zaleconych przez lekarza schematów leczenia. Pamiętajmy również, że najbezpieczniej jest popijać leki zwykłą przegotowaną wodą z kranu.